Sheri Stritof pisze o małżeństwie i związkach od ponad 20 lat. Jest współautorką The Everything Great Marriage Book.nasz proces redakcyjnySheri Stritof Zaktualizowano 19 marca 2017 r.
Jeśli tracisz rozum, bo współmałżonek wychodzi z łazienki w chaosie, nigdy nie sprząta wanny ani prysznica, pozwala się ślizgać, rzuca ubrania na podłogę, wygodnie zapomina o wyniesieniu śmieci, nie dotrzymuje obietnic wykonuje prace domowe, ignoruje rozsądne prośby o odebranie rzeczy, odmawia rzucenia palenia lub schudnięcia, ogląda za dużo telewizji, spędza przy komputerze ogromną ilość czasu, i tak, i dalej, i dalej... możesz znaleźć siebie dokuczliwy lub wymagający.
Zmierz się z tym. Dokuczanie nie działa!!
Co to jest dokuczliwość?
szukanie błędów, ciągłe narzekanie, krytyka, zjadliwy, dręczący, namawiający, cyniczny, wymagający, pouczający, rozszczepiający włosy, natarczywy, czepiający się nitów, nadmiernie krytyczny, zrzędliwy, wytrwały, dokuczliwy, małostkowy, naciskając, spierać się, powtarzający się, nieubłagany, przebiegły, trzaskać, machać , nieubłagany, ponaglający i przymilny.
Błędne koło dokuczania
Czy naprawdę tak chcesz żyć?
Dlaczego dokuczanie nie działa
Nawet jeśli twoje pretensje mogą być słuszne, zrzędzenie sprawia, że twój współmałżonek jest urażony.
Dokuczliwość sprawia, że twój współmałżonek staje się defensywny.
Znęcanie się stawia ciebie w roli rodzica, a twojego współmałżonka w roli dziecka. To nie jest zdrowe dla twojego związku małżeńskiego.
Narzekanie jest brakiem szacunku.
Narzekanie jest często postrzegane jako krytyka, więc współmałżonek może się wyłączyć, czyniąc to, co mówisz, nieskutecznym.
Kiedy twój małżonek jest nękany, prawdopodobnie czuje się osobiście atakowany.
Narzekanie może sprawić, że twój współmałżonek poczuje się nieodpowiedni.
Sposoby na uniknięcie bycia nagą
Nie obwiniaj.
Nie poniżaj.
Nie atakuj.
Nie krytykuj.
Nie manipuluj.
Unikaj sprawiania, by twój współmałżonek czuł się głupio.
Nie poddawaj się frustracji i nie wykonuj obowiązków współmałżonka. Twój partner musi nauczyć się radzić sobie z logicznymi konsekwencjami bycia bałaganem.
Zamiast narzekać, spróbuj pozytywnych podejść
Podziel się swoimi uczuciami.
Trzymaj się aktualnego problemu.
Staraj się, aby wypowiedzi były krótkie, aby nie zamieniły się w długie wykłady.
Nie rób ultimatum.
Unikaj używania wyrażeń „Zawsze...” i „Nigdy...” oraz „Powinieneś...”
Zastanów się nad powiedzeniem „czy mógłbyś” lub „czy będziesz?”, a nie „czy mógłbyś” lub „czy potrafisz”. Istnieje subtelna różnica w sposobie, w jaki prośba zostanie wysłuchana przez współmałżonka.
Daj dobry przykład w zbieraniu po sobie, odkładaniu ubrań lub w koszu, wyjście z łazienki jest w dobrej formie po prysznicu lub kąpieli, jedzeniu zdrowej żywności, ćwiczeniach itp.
Spróbuj wspólnie ze współmałżonkiem przeprowadzić burzę mózgów. Wynajęcie gospodyni lub majsterkowicza od czasu do czasu może być dobrą alternatywą dla niektórych par.
Uznaj swoje różne perspektywy dotyczące obowiązków domowych i oczekiwań w zakresie sprzątania.
Okaż swoją wdzięczność, gdy współmałżonek wkłada naczynia do zmywarki, podnosi ręcznik, wyłącza telewizor, aby pójść z tobą na spacer lub gdy brudne ubrania lądują w koszu.
Zobacz, co się stanie, jeśli przestaniesz narzekać.
Elizabeth Bernstein: „Pierwszym krokiem w powstrzymaniu dokuczliwego cyklu, mówią eksperci, jest przyznanie, że tkwisz w złym wzorcu. Walczysz o walkę. Musisz popracować, aby zrozumieć, co sprawia, że druga osoba się porusza. Czy twój mąż nie jest leniwy i niekochany, czy jest przepracowany i zmęczony? Czy twoja żona naprawdę sugeruje, że ci nie ufa? A może po prostu próbuje pilnować zbyt wielu obowiązków? Źródło: Elżbieta Bernstein. „Poznaj zabójcę małżeństwa”. WSJ.com. 25.01.2012.
Jeśli to ty jesteś dręczony
Zaakceptuj swoją odpowiedzialność za pomoc w stworzeniu środowiska domowego, które wywołało dokuczliwą reakcję u współmałżonka.
Uczciwie oceń swoje nastawienie do obowiązków domowych, odnoszenia się do siebie, denerwujących nawyków i nie tylko.
Zadaj sobie pytanie, czy masz wzór unikania, jeśli chodzi o obowiązki domowe lub inne problemy.
Jeśli zignorujesz prośby współmałżonka lub nawet odmówisz przyznania, że słyszałeś, co powiedział do ciebie współmałżonek, zaprzestań takiego zachowania. Naprawdę staraj się słuchać i odpowiadać współmałżonkowi. Można odmówić. Przynajmniej twój małżonek będzie wiedział, że słyszałeś, co zostało powiedziane.